کاش واقعیت کمی آرام‌تر بر صورتم سیلی می‌زد،رد چهار انگشتش بر چهره‌ام باقی مانده و با این حال نزار رویم نمی‌شود فردا به دیدار رویا بروم.رویا دوسال است که منتظر من است،شاید هم بیشتر،شاید همه‌ی عمر.شاید هم هیچ وقت.نمی‌دانم.