از شنبه کلاسهای دانشگاه دوباره شروع میشه.این ترم به مراتب از ترم قبل برام سختتره.به خودم درگوشی گفتم:«نگران نباش.مثل همیشه برات کم نمیذارم و تمام تلاشم رو میکنم تو فقط شجاع باش و از چیزی نترس.»به خودم گفتم مهم نیست در گذشته چه اتفاقی افتاده،مهم اینه که الان وقت،وقت جبران کردنه،وقت پرکردن شکافهاییه که در گذشته ایجاد شده.»
دیروز بعد از نزدیک به یکسال دوباره رفتم کلاس ویولن و نمیتونم بگم چه قدر خوشحالم.وقتی وارد آموزشگاه عزیزم شدم احساس کردم قلبم بعد از مدتها از شوق خندید و ازم تشکر کرد.وقتی وارد کلاس شدم و با استادم صحبت کردم،وقتی براش ساز زدم و از من تعریف کرد و بهم گفت تو الان هم نوازندهای،وقتی هم نوید این رو داد که در آیند یک نوازندهی پرفکتی خواهم شد،خودم رو میون ابرها دیدم،خودم رو در صبح روزی دیدم که از تمام رنجها و سختیها عبور کردم و خوشحالم و رها.امیدوارم بتونم با عشق و قدرت به تمارینم ادامه بدم و شاهد پیشرفت خودم باشم.ویولن در حال حاضر اولویت زندگیمه و من آماده نثارکردن جان برای اولویتم هستم:)
بعد از کلاس خودم رو به «پ»تنها و صمیمیترین دوستم رسوندم.ما با هم خیلی وجه اشتراک داریم و همین باعث میشه خیلی همدیگه رو بفهمیم.باهاش کلی صحبت کردم و اتفاقات این چند وقت اخیر که خلاصه شدش رو قبلاً بهش گفته بودم، به طور کامل گفتم.بهش گفتم که خیلی اذیت شدم و فقط تو میتونی متوجه شی من از چه چیزی رنج میکشم چون هر دو مبتلا به «درد مشترک»هستیم.به هم قول دادیم تا دست به دست هم بدیم و به هم کمک کنیم تا حالمون بهتر بشه.به هم قول دادیم شخصیت واقعی حال حاضرمون رو بپذیریم و برای پیشرفتمون در آینده تلاش کنیم.به هم قول دادیم تا از خودمون انسانهای بسازیم که بیست سال آینده،به شرط حیات البته،به خودمون افتخار کنیم و ایستاده برای خودمون کف بزنیم.
امروز بعد از دوماه برای رفع دلتنگی،به صورت کاملاً بیهدف رانندگی کردم و آهنگهای مورد علاقم رو گوش دادم و به خودم فکر کردم،به خودم و تمام اتفاقاتی که برام افتادن و باعث رشدم شدن،به خودم که این چند وقت اخیر چه قدر تغییر کردم و باید خیلی تلاش کنم تا بتونم حال خودم رو خوب کنم،تا بتونم دوباره مثل قبل سرپا بشم و جون بگیرم.به خودم که تنهایی از پس خیلی بالا پایینها براومدم و به خودم و همه ثابت کردم که میتونم.به خودم که چه افسرده باشه و چه راضی و خوشحال چه قدر دوستش دارم و برای حال خوبش هر کاری میکنم.
پ.ن:بعد از انتشار این پست برای خودم برنامه ریزی میکنم و دومین قدم بعد از ثبتنام کلاس ویولن رو برمیدارم.
پ.ن:تغییر خیلی سخت و جانکاهه دوستان.
نظرات (۹)
Park Hirai
جمعه ۱۰ بهمن ۹۹ , ۰۱:۱۲واو حس میکنم خوشحالی +~+
خوشحالم که خوشحالی &^&
منم دارم یه کتاب میخونم که داره کمکم میکنه تا خودمو بهتر از اینی که هستم بکنم +_+
امیدوارم موفق بشی ؛)
سما نویس
۱۱ بهمن ۹۹، ۰۸:۲۸آقای آبی
جمعه ۱۰ بهمن ۹۹ , ۰۱:۲۳تغییر خیلیم پر هیجانه ... مخصوصا وقتی ادامه دار باشه و رها نشه... رهاش نکن...
خیلی برات خوشحالم... که داری پیش میری... و حالت بهتره... همین حال بهترت تو رو بیشتر به پیش میبره...و حالت رو بهتر میکنه...
امیدوارم یه روز پست خیلی حال بهتر رو بخونیم...
سما نویس
۱۱ بهمن ۹۹، ۰۸:۲۸چرنوبیل ○●
جمعه ۱۰ بهمن ۹۹ , ۰۱:۲۸:)
سما نویس
۱۱ بهمن ۹۹، ۰۸:۲۷soofi ae
جمعه ۱۰ بهمن ۹۹ , ۱۱:۱۲با این مطلب یاد این جمله افتادم:
وقت خود سازیه، از نو شدن ودوباره رشد کردن🌱
سما نویس
۱۱ بهمن ۹۹، ۰۸:۲۷فآطم ..
جمعه ۱۰ بهمن ۹۹ , ۱۱:۳۸چقدر حس خوب داشت حالت حال منو هم خوب کرد .. :)
سما نویس
۱۱ بهمن ۹۹، ۰۸:۲۷عین صاد
جمعه ۱۰ بهمن ۹۹ , ۱۲:۳۰:))
سما نویس
۱۱ بهمن ۹۹، ۰۸:۲۷یاسمن گلی:)
جمعه ۱۰ بهمن ۹۹ , ۱۸:۴۱چقدر این پستت پر از انرژی مثبت بود :))
خیلی خوبه دوباره ساز زدنو شروع کردی انشالا یه نوازنده حرفه ای و فوق العاده میشی :)
سما نویس
۱۱ بهمن ۹۹، ۰۸:۲۶ســـآیـღــه ..
دوشنبه ۱۳ بهمن ۹۹ , ۲۱:۲۱چقدر خوبه خوشحال و شادابی :)
موسیقی واقعا بخشی از زندگیه آدمیه ، من معتقدم هر آدم باید یه جور ساز زدن بلد باشه
من خودم گیتار خیلی دوست دارم ولی نه خودشو دارم ، نه وقت کلاساشو ، نه اجازشو 😂
سما نویس
۱۳ بهمن ۹۹، ۲۱:۴۷محسن رحمانی
چهارشنبه ۱۵ بهمن ۹۹ , ۲۱:۱۴سلام
موفق باشید هم در مراحل زندگی هم در مراحل آموزشی و درسی .
سما نویس
۱۶ بهمن ۹۹، ۱۲:۵۱