به این فکر می‌کنم که این روزها هم می‌گذرن و تموم میشن میرن.بعد فقط من می‌مونم که برای خودم که دوباره از زمین بلند شدم،کف می‌زنم،سوت می‌زنم،خودم رو بغل می‌کنم و می‌گم:دوستت دارم.

دکتر شکوری تو آخرین برنامه کتاب باز گفت:

ما هر کاری کنیم،به دیوار می‌خوریم و می‌افتیم زمین.مهم اینه که آیا ما بلدیم بعد از هر بار افتادن،دوباره بلند بشیم یا نه؟؟

همون لحظه به خودم نگاه کردم،بعد رفتم تو فکر تمام دیوار‌هایی که امسال محکم بهشون برخورد کردم و افتادم زمین.به اونایی که جون از تنم بدر کردن،اونایی که نای راه رفتن رو ازم گرفتن،بعد دوباره به خودم نگاه کردم و گفتم:

هنوز موفق نشدی قد راست کنی.هنوز نمی‌تونی خیلی خوب راه بری،قبول!اما ببین چه قدر بهتری.ببین بلد بودی بلند شدن رو،ساختن رو،ایستادگی کردن رو.ادامه بده.نترس و فقط بدو.تو نور بدو.